Impressions of Peru

Op dit moment zit ik in de schaduw van een olijfboom. Gehuld in een hysterisch tie dye shirt, zonnebril op mijn kop, boardshorts en teenslippers aan.  En er laat zojuist een eekhoorn uit de boom boven me vlak naast mijn hoofd een keutel vallen. Aan mijn linkerkant de bergen van Lima. Aan de rechterkant het zwembad. Ik ben bij papa. Het is alweer anderhalf jaar geleden sinds we elkaar voor het laatst zagen en dit is de eerste keer in vijf jaar tijd dat we samen kerst vieren. Wat heerlijk. Jullie begrijpen dat ik weer eens vol gas van het leven geniet.

Maar wat is het leven hier anders. Gister zaten we een film te kijken toen er ineens een enorme rooklucht voorbij kwam. “Oh, ik heb net een sigaret aangestoken voor Pepe”, zegt papa alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Pepe is een Ekeko, een beeld van een mannetje dat geluk brengt. Mits je hem goed verzorgt met zo nu en dan een sigaret, een glaasje whisky en hem op gepaste momenten wat geld toestopt. Peruanen zijn enorm bijgelovig. Overal zie je speciale pitjes, beeldjes, drankjes en sieraden die je behoeden voor het kwaad. Dat heb je hier ook wel nodig, want het is in veel opzichten behoorlijk gevaarlijk.

Gisteren stonden we te wachten om over te steken. Dat vond een auto achter ons duidelijk te lang duren, want die reed zo tegen het verkeer in de andere weghelft op. Heel normaal hier. Om op de linkerbaan van een vierbaansweg te rijden en een paar meter van te voren te besluiten dat je toch eigenlijk rechtsaf moet en daarbij bijna vijf auto’s omver rijdt, ook. Om zonder goede reden de hele weg met knipperlichten aan te rijden, ook geen enkel probleem. Om nog maar te zwijgen van de niet APK-gekeurde wrakken die je ziet rondrijden of die midden op de weg van ellende tot stilstand zijn gekomen. Best een gekke gewaarwording als je net keurig netjes je rijbewijs hebt gehaald en je nog helemaal in de ‘binnenspiegel, linker buitenspiegel, linkerschouder, richting aangeven’ modus zit. Krantenkop van vandaag: ‘Bus met 74 passagiers in ravijn gestort.’ Zestien doden, de rest van de passagiers zwaar gewond. De buschauffeur was op een levensgevaarlijke route door de bergen eventjes ingedut. Mam, maak je geen zorgen, ik steek nog wel wat sigaretten op voor Pepe.

Papa heeft een koevoet naast zich liggen in de auto. Gewoon, voor het geval ze overvallen worden als ze in de file staan. Ook aan de orde van de dag. Als je voor het stoplicht staat te wachten, rennen er snel een paar straatkinderen de weg op om midden op straat een paar radslagen, breakdance moves of op wat voor manier dan ook voor wat entertainment te zorgen om daarna snel langs de auto’s te gaan om geld op te halen.

Het is hier zo’n andere wereld. Ik vind het knap hoe papa zich hier als Hollander manoeuvreert en dat het over het algemeen nog prima lukt ook. Hij is inmiddels heel goed in Spaans en maakt met iedereen grappen. Grappen maken is wel een maatstaaf van het goed beheersen van een andere taal, vind ik. Ook scheldt ie andere autobestuurders uit in het Spaans, prachtig is dat.

Na twee weken ben ik nog steeds niet door m’n jetlag heen en sta ik iedere dag als vroege vogel om vijf uur naast mijn bed. Maar ach, zo heb je nog wat aan je dag. Zoveel te doen en zoveel te beleven, ik vermaak me wel.